2411 and still counting....

Vrijdag 23 februari had ik vrij genomen om mee te doen aan de door Ben Mol georganiseerde "Mollenmarathon". Geen marathon als in: Kenianen met hazen, persconferenties en omleidingen in de stad maar eentje in een buitengebied van Almere waar in eerste instantie maar 3 mensen aan de start zouden staan. Uiteindelijk zijn er toch nog 5 man op de koude parkeerplaats van de Jac. P. Thijsseplaats aanwezig en we nemen om 08:30 plaats voor de zelfgetrokken krijtstreep die de start markeert. Hier staan een aantal loopverslaafden pur sang. Marathonverzamelaars. Asfaltjunkies. Voer voor cijfer fetisjisten ook. Ik ben op internet gaan zoeken naar de aantallen achter de namen en kwam tot een totaal van 2411 (ultra)marathons. Minimaal want de telling die ik vond was per 1-1-18 en zij lopen er gemiddeld zeker wel eentje per week....


Ik stel ze even voor:


Ben Mol (68 jaar) 688 marathons. Organiseert dus deze "mollenmarathons"in Almere, dit is alweer de negende editie in 2018. Ben is een echte marathonverzamelaar maar liep in het verleden ook veel ultra's. Toen ik zelf rond 2001 begon met ultralopen kwam ik Ben nogal eens tegen. Heeft in het verleden een zware hartoperatie ondergaan. Met zijn partner, Lies Heijnen liep ik jaren geleden tijdens de halve JKM (50 mijl) samen op en werd zij eerste bij de dames omdat Ria Buiten in koppositie verdwaalde in de laatste 2km van de wedsrijd, in de duinen.


Gijs Honing (72 jaar) 670 marathons. Gijs ken ik nog van mijn eerste poging om het Pieterpad hardlopend af te leggen, ik meen in 2005 of 2006. Hij loopt/wandelt vandaag "maar" 25 km. Acht weken geleden was hij hard ten val gekomen, tijdens het hardlopen natuurlijk, en brak zijn schouder. Inmiddels weer aan het revalideren en waar anderen dat achter de geraniums doen en voorzichtig opbouwen is Gijs vandaag alweer aan zijn 3e tocht van 25 km toe....


Bennie de Vries (52 jaar) 357 marathons. Ik kende hem nog niet en heb vandaag 2 uurtjes met hem opgelopen en ja, wat doe je dan, je wisselt alle wederwaardigheden over hardlopen met en over elkaar uit. Bennie is ook een echte veelloper want zaterdag en zondag loopt hij ook nog eens een marathon. Zijn mazzel is dat hij in Stadskanaal woont. Sjoerd Slaaf en Ronald Kwint organiseren daar enorm veel marathons ieder jaar en ook is Duitsland heel dichtbij voor hem en daar organiseren ze vaak ook zulke kleinschalige marathons als deze mollenmarathon. Twee jaar geleden raakte hij geblesseerd aan zijn lies en stond 8 maanden stil. Inmiddels is hij weer up and running, niet zo snel meer als hij zou willen maar vastbesloten om flink te werken aan zijn marathonlijst de komende jaren. Een beetje vergelijkbaar met mijn hielspoor van 2 jaar geleden alleen kies ik er persoonlijk niet voor om zó veel marathons te lopen want dan ben je echt nooit meer thuis.


Lex de Boer (70 jaar) 541 marathons. Lex is voor mij toch echt wel een voorbeeld. Het is een immer fanatieke loper en na deze marathon verzucht hij dat hij het jammer vindt dat hij niet meer zo makkelijk onder de 4 uur kan lopen. En dat met zijn 70 jaar. Zo boekte hij bijvoorbeeld in 2012 nog zijn 50ste marathonoverwinning! hij heeft een p.r. op de 100 kilometer van 7:48 en is typisch zo iemand die zal blijven strijden tot het einde. Ook Lex heb ik leren kennen tijdens mijn eerste Pieterpad poging. Ik teken ervoor om over 17 jaar er nog zo bij te lopen maar ach - dat zien we dan wel weer...


Verder nog over de marathon zelf: alle kranten en nieuwsbulletins hebben het over de Siberische kou die onze kant op komt en inderdaad is het bij de start nog -2ºC en is het windje ijzig koud. Later zal die wind nog wat verder aantrekken, de koude verdwijnt wel doordat de zon eind februari wat meer kracht begint te krijgen. Het rondje wat Ben heeft verzonnen is lekker rustig en overzichtelijk en klopt qua afstand heel goed, ik meet 42,35 kilometer op mijn Garmin. De eerste helft heb ik dus samen met Bennie gelopen in een relaxed tempo want hij moest er immers nog 2 in de komende dagen. Ik meld dus na een kilometer of 18 dat ik ga proberen de 2e helft wat meer gas te geven om in ieder geval onder de 4 uur uit te komen. De eerste helft gaat in (ongeveer) 2 uur 5, de 2e helft een minuutje of 10 sneller. Het voelt allemaal prima, op een snelle poepsessie na in kilometer 36.


Na afloop praat ik nog wat na met Gijs en Lex en ook Bennie komt al snel binnen. Mijn eerste marathon waarbij ik dus als eerste over de streep kom maar of ik daar veel waarde aan moet hechten bij een deelname van 4 ....


Uitslagen staan hier.

Petzl Nighttrail

Nighttrail

Mijn 3e marathon van 2018 zou geen gewone doorsnee marathon worden, dat wist ik bij voorbaat al. Ik had me namelijk ingeschreven voor de Petzl Nighttrail op zaterdagavond 10 februari. Nu is trailen niet echt mijn ding, ik heb niet zoveel met die trailhype van de laatste jaren, maar een wedstrijd over de marathonafstand, georganiseerd in mijn eigen Bergschenhoek en voor een gedeelte ook nog eens op mijn “eigen skiberg”, dat kon ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan.

Dus zaterdagmiddag 17:00 uur loop ik met camelbag en hoofdlamp richting Outdoor Valley waar het al een drukte van belang is. Ik haal mijn startnummer op en praat vooraf wat met mensen die ook de marathonafstand lopen of de 25 km, die een uur later start. Echt goeie trailkleding heb ik niet dus ik val een beetje op met mijn dunne Adidas jasje, tussen al die stoere wind-en waterdichte uitrustingen. Mijn schoenen voldoen dan weer wel enigszins aan de norm, waterdichte Salomon trailschoenen, en vooral dat waterdichte is van groot belang blijkt later. Ik maak me vooraf wel een beetje zorgen of ik het warm genoeg zal krijgen met deze kleding want er wordt regen en veel wind voorspeld en met een temperatuur van 4ºC kan dat erg guur aanvoelen. Enfin we zien het allemaal wel.

Om 18:00 uur worden we dan weggeschoten, richting Lage Bergse Bos en al na ongeveer een kilometer missen we een pijl waardoor we verkeerd lopen. Ik zeg we want tijdens de eerste 15 km lopen we nog in groepjes bij elkaar. Ik loop expres in de achterhoede want ben van plan om vandaag absoluut niets te forceren en dit gewoon als een lange training te beschouwen. In het Bergse Bos ken ik alle paadjes wel zo’n beetje maar het is wel ontzettend goed opletten om geen lint of pijl te missen en een goede hoofdlamp is echt onontbeerlijk, dat heb ik na een uur lopen al goed door. Het rondje Bergse Bos, wat ik vaak als training loop, meet over het fietspad precies 5 kilometer, maar de parcoursbouwers weten door alle paadjes mee te pakken er zo’n 15 kilometer uit te persen. Dan gaan we weer richting startpunt, over het heuveltje met uitkijktoren, naar de eerste verzorgingspost. Daar hebben ze alles prima voor elkaar qua eten en drinken, maar ik blijf niet te lang hangen en we vervolgen de route richting kanovijver.

Op de heenroute langs de kanovijver is het ook weer een beetje zoeken en uiteindelijk kom ik uit bij de lange vaart, waar IJsclub Bleiswijk alles al in gereedheid had gebracht voor een ijsperiode die helaas niet doorgaat omdat de vorst van de afgelopen week bij lange na niet streng genoeg was. Dan gaat het richting spoor/A20 waar de 2^e verzorgingspost wacht. Even lekker een paar bekers cola en wat gelletjes, niet te lang blijven hangen bij de aanlokkelijk vuurkorf, maar hup, volop tegenwind richting skiberg. Met de regen valt het vooralsnog mee, het begint wel wat te miezeren maar pas het laatste half uur gaat het steeds harder regenen maar dan ben je er bijna dus dat overleef je wel. De kanovijver moeten we nu langs de andere kant belopen en dat is geen feest: zompig, bukken voor de takken en verlangen naar de finish :-) . Nou ja, doorploeteren maar, straks nog even die berg over en dan zijn we er bijna, dacht ik toen nog naïef. Maar het venijn zit ook bij deze wedstrijd in de staart. De skiberg mogen we 2x beklimmen, zelfs via 1 pad wat ik niet ken (na 25 jaar ervaring, hmmm…) en daarna mogen we van een modderglijbaan letterlijk naar beneden glijden en hou ik het niet droog of schoon meer. De laatste stukken zijn allemaal mountainbikepaadjes die ook in het donker geen verrassingen meer voor mij kennen en na 4 en half uur ben ik toch wel blij dat ik er ben.

Conclusie: leuk om een keer te doen, maar ook niet meer dan dat. Ik vind het sowieso allemaal heel kunstmatig om allemaal langs slootkanten te gaan lopen terwijl er een prima pad naast ligt. Dat gaat een beetje tegen mijn natuur in en is niet mijn definitie van plezierig lopen. Trails zoals Olne-Spa-Olne vind ik veel gaver om te doen omdat het in de omgeving van de Ardennen veel natuurlijker en echter aanvoelt. En verder heb ik gewoon niet zoveel met al die spulletjes die blijkbaar voor een hobby als trailrunning onontbeerlijk zijn. Eén van de leuke aspecten van hardlopen vind ik juist dat het ook heel basic kan: een paar schoenen (of zelfs dat niet!), shirt, broekje, klaar en gaan wanneer het jou uitkomt. In de opbouw naar Frankrijk was het echter weer een goede training en ik heb het lekker rustig aan gedaan dus geen spierpijn of super vermoeid. Kortom, zondag een rustdag en dan bouwen we weer vrolijk verder.

Januari

De eerste maand van 2018 is alweer verleden tijd. Ik had mijzelf ten doel gesteld om in januari minimaal 300 kilometer te lopen en dat is ruimschoots gelukt: 352 km. Zo’n kilometertotaal is natuurlijk een mooi getal en je kunt er bijvoorbeeld leuk mee pronken op social media (Instagram) maar onder het getal moet ook kwaliteit en vooral plezier zitten vind ik. En er zaten gelukkig voldoende momenten van plezier en voldoening in. De Sri Chinmoy marathon van afgelopen zaterdag in het Amsterdamse verliep voorbeeldig en wat vooral positief was: ik kon de zondag erna alweer heel makkelijk een halve marathon lopen en Koppert collega Maartje aan een sub 2-uur tijd helpen tijdens haar eerste marathon. Geen enkele last van spierpijn of stramme benen, dus dat stemt me heel tevreden.

Na al die jaren van hardlopen (±35 jaren inmiddels) beleef ik nog steeds veel plezier aan de opbouwfase en het gevoel steeds sterker te worden en steeds weer een beetje meer aan te kunnen. Ook blijft het mooi om te zien hoe snel ik kan herstellen van een (relatief) zware inspanning, en hoe meer kilometers ik draai, des te sneller dat herstel verloopt. Natuurlijk ben ik geen 40 meer, of zelfs 30, maar waar ik wel merk dat het steeds moeilijker is om snelheid weer terug te krijgen (4 min/km is echt heel hard werken nu, en dat zal voorlopig nog wel even zo blijven) komt het gemak van de lange duurinspanningen en het herstel weer aardig op niveau. De strandmarathon van 14 januari was met voorsprong de zwaarste oefening van deze maand, vooral doordat het strand enorm zwaar te belopen was gedurende de 2^e helft. Maar mentaal was dit een perfecte oefening in het loslaten van tijden en schema’s en focussen op het moment zelf.

Voor februari heb ik gepland om minimaal 400 kilometer te lopen. Er staan 2 marathons gepland: de Petzl nighttrail op 10 februari en een marathon bij Ben Mol op vrijdag 23 februari. Als er enigszins ruimte voor is loop ik op 17 januari ook nog een marathon mee bij Ben in Almere want dat zijn toch altijd weer makkelijke trainingskilometers en ze tellen ook weer mee voor de lijst!

De grote uitdaging blijft toch wel om het gezinsleven en sociale “verplichtingen” goed in te passen in zo’n druk loopschema. Dus waar nodig zal ik zeker gas terugnemen en dan maar wat minder kilometers lopen. Maar aan de andere kant: als er ruimte en tijd is zal ik het ook niet nalaten om er nog eens schepje bovenop te doen. De ultratrail de st. Jacques is nu eenmaal geen rondje om de kerk en ik wil goed voorbereid aan de start verschijnen daar!