De marathon van Rotterdam. Als ze dan de ronde van Vlaanderen "de Ronde" noemen of "de hoogmis van het wielrennen" dan mogen ze deze marathon wat mij betreft "de Marathon" noemen of "de hoogmis van het hardlopen".
In Rotterdam hebben ze hun zaakjes goed voor elkaar. Een snel parcours, waar in het verleden zelfs nog wereldrecords gelopen werden, de laatste high tech snufjes op marathon gebied met apps en persoonlijke video boodschappen onderweg en een geweldig publiek wat voor een sfeer zorgt die je nergens anders ziet tijdens een marathon.
Eén ding hebben ze in de havenstad echter niet onder controle en dat zijn de weersomstandigheden. Of de duvel ermee speelt valt de eerste warme lentedag zo'n beetje altijd op dezelfde datum als de marathon van Rotterdam. Ook dit jaar beloofde weer-online vooraf een warm weekend met veel zonneschijn en dat is volledig uitgekomen.
Dit jaar zou ik 'm voor het eerst lopen als "marathon super master" en zaterdagmiddag na het ophalen van mijn startnummer in het WTC gebouw heb ik gebruikt gemaakt van de pastaparty bon. Als echte Hollander laat je dus een gratis maaltijd niet aan je neus voorbij gaan :-) . Hans van Klaveren, Peter van Dartelen en nog een paar Energie atleten waren daar al aan het stapelen dus schoof ik aan bij hen en heb even 2 borden vega-pasta naar binnen gestampt; met de brandstof zou het wel goedkomen tijdens deze editie.
Op zondagmorgen fiets ik naar grand café Engels waar we een eigen ruimte hebben met de andere Koppert lopers omdat Koppert het project Feet over Wheels sponsort. Ik tref daar collega's Gertjan en Martin aan die vandaag respectievelijk onder de 4 uur en 3:30 willen lopen. Zelf wil ik deze marathon vooral zien als een trainingsloop; niet teveel forceren en vooral genieten van de sfeer onderweg. Om half tien lopen we naar de Schiedamse dijk waar dit jaar de start plaatsvindt. Niet op de Coolsingel dit keer. Dat heeft te maken met de renovatie van de Coolsingel waar ze op de maandag ná de marathon meteen mee gaan beginnen. Gek genoeg is de finish wel weer op de Coolsingel en dat vind ik zelf wel prima want dat is de mooiste finishstraat van de hele wereld, nou ja bijna dan, want die straat in Sparta richting het beeld van Leonidas is nog een stukkie mooier natuurlijk.
Bijna 10 uur, Lee Towers doet zijn ding weer, startwave 1 gaat er in volle sprint vandoor en 7 minuten later mogen wij van startwave 2 de Erasmusbrug ophuppelen. Meteen nadat we de brug over zijn merk ik hoe warm het is vandaag. Door alle mensen langs de kant en de flow waarin je met al die duizenden lopers terechtkomt ben je geneigd om meteen een te snel tempo aan te houden maar ik probeer verstandig te zijn en weet nu al dat het rondje Kralingse bos vandaag weer een slagveld zal gaan worden met deze warmte, die we met z'n allen nog niet gewend zijn.
De grote ronde op Zuid ken ik na 17 keer wel en dit gedeelte is eigenlijk het minste stuk van de marathon met hier en daar lange gedeeltes zonder publiek. Wel zijn er veel bandjes, drumgroepen en andere muzikanten (popkoren, saxofoongroepen etc.) en dat geeft wel wat leuke afleiding. Na 26 kilometer gaat het weer omhoog, de Erasmusbrug op en iedere keer lijkt het of ze dat ding 20 meter hoger hebben gemaakt als je er voor de 2e keer overheen moet. Dan gaan we richting het Kralingse bos, door Crooswijk en qua publiek en sfeer is dat voor mij altijd wel het mooiste stukje Rotterdam. Ik merk na 30 kilometer echter wel dat de benen zwaarder worden en probeer het tempo wat te laten zakken. Ik wil eigenlijk vandaag zo weinig mogelijk forceren maar bij km 34 staat collega Egbert langs de kant en hij ziet aan mijn manier van lopen dat het zwaar gaat. En dat geef ik dan ook ruiterlijk toe. Gelukkig is de verzorging onderweg perfect. Steeds wanneer je denkt aan water of sponzen komt er wel weer een verzorgingspost in beeld en drinken en koelen is vandaag echt nodig want de temperatuur is inmiddels opgelopen tot een graad of 20. Op zich niet heel warm maar nog maar een paar weken geleden hadden we nog Siberische koufronten die zorgden voor gevoelstemperaturen van zo'n 30 graden lager dus een beetje warmte en zon zijn we gewoon nog niet aan gewend.
Van kilometer 35 tot 40 is het een beetje krabbelen en hobbelen maar in de laatste 2 km herpak ik me een beetje want ik wil wel onder die 4 uur blijven. Dat lukt goed met 3:55 als eindtijd en zo zit (ultra)marathon nummer 159 er ook weer op.
Conclusie van deze editie: het was ouderwets genieten van de sfeer onderweg maar over mijn eigen lopen ben ik achteraf iets minder te spreken. Ik had beter gewoon die tijd los kunnen laten en voor wat soepeler uitlopen moeten kiezen. Ruim een week eerder liep ik Diever een dik kwartier sneller met eigenlijk veel minder moeite. Maar toen was het 10 graden, dat is wel een groot verschil. Het bewijst des te meer hoe afhankelijk je prestatie is van de omstandigheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten