#1263

Om 07.00 uur wakker en ik kon mezelf overhalen om de loopkleren aan te trekken en het zelfde rondje weer te lopen. Echt een heel koude wind ineens, heel anders dan gisterenmiddag, maar zeker lekker wakker worden zo. Het was wel zonnig en onderweg 1 auto tegengekomen. Dat is heerlijk hier, die rust onderweg. De rododendrons staan in bloei (note to myself: nog een foto van maken!) en inmiddels is het half 10 en gaan we met de hele groep nog een wandeling in de buurt maken waarna we het weekend afsluiten met een pannenkoekensessie.

#1262

Weekend uit met vrienden, (ex-)hardloopvereniging Haasjerepje. In de Achterhoek waar het lekker rustig lopen is op kleine boerenweggetjes. Deze weekenden zitten altijd behoorlijk vol geplakt met activiteiten (wandelen, fietsen, kanoën etc) dus het is echt zoeken naar een gaatje in het rooster. Vanmiddag met 3 jonge leden van Haasjerepje een rondje gerend. Erg warm maar erg leuk. 

#1260

 5,2 km. Rondje in het zonnetje. Wat een heerlijk weer en het liep ook lekker. Ontspannen en redelijk soepel.

Niet vergeten onderweg stil te staan bij het wonder van de lente. Alles staat in bloei en met de zon erbij geeft het een enorm positieve boost aan je humeur.

De nieuwe auto zal later vandaag worden opgehaald. Elektrisch rijden vanaf vandaag, ben benieuwd hoe dat gaat bevallen.

 

 #1258

Weer het zelfde rondje. En weer een mooie podcast van Gijs Groenteman onderweg. Met Spinvis. Hij legde uit dat hij geworteld is in Nieuwegein en hoe hij als geboren Utrechtenaar vroeger in het demografische plan paste van een stadsarchitect. Kortom, alles is voorbestemd, ook als je het zelf nog niet door hebt. Ook weer herkenbaar. Op dit moment wachten we (al heel lang) op onze nieuwe auto en toen deze vorig jaar besteld was dacht ik al: ergens zijn de onderdelen van die auto al onderweg en ondergaan het hele assemblage proces en straks zitten we in het eindproduct wat nu nog uit allemaal losse delen bestaat op heel veel verschillende plaatsen. En als je die gedachte verder doortrekt; stel we kopen over 5 jaar de opvolger van die nieuwe auto, ook van díe auto zitten ergens al die grondstoffen en onderdelen op verschillende plekken in de wereld. Graapig idee. Kun je ook toepassen op b.v. voedsel of kleding.

Het lopen ging redelijk. Mooi fotoweer (lees zonlicht) vanavond. De avondvierdaagse van de gezamenlijke basisscholen was ook aan de gang.

 #1257

3,2 km (2 mijl). Het bekende rondje door het park. Geen zin om langer te lopen en voldoende beweging om de 10.000 stappen van vandaag weer vol te maken. Onderweg beluisterde ik een podcast van Gijs Groenteman, in gesprek met beeldend kunstenaar Rinus van der Velde. Deze kunstenaar heeft op dit moment een tentoonstelling in Voorlinden in Wassenaar. Interessante en herkenbare uitspraak ( even reproducerend in mijn eigen woorden): soms als ik een tekening of kunstwerk af heb is er heel even dat geluksgevoel dat het geslaagd is. Maar dat is dan ook zo weer vervlogen. Het lijkt heel erg op het proces van foto’s ontwikkelen, in een vloeistofbad. Heel even zie de vlaag van perfectie en op het moment dat je het ziet is het alweer vervlogen. Precies dat heb ik ook met mijn hardlopen. Ik noem het mijn zweefmoment. Alles klikt dan in elkaar en komt samen. Maar die momenten zijn zeldzaam. Vanavond zat het er in ieder geval niet bij inbegrepen helaas. Morgen weer een nieuwe kans :-)

 

2019 So Far!

2019, So Far.

Oei, het is wel erg lang geleden sinds ik hier iets geschreven heb. Toch wil ik het bloggen niet opgeven, al was het maar om later mijn loopbelevenissen nog eens terug te lezen. Juist deze week las ik nog een stukje wat Theo de Jong in 2004 schreef  op Ultraned over een nogal winderige editie van de Binnenmaas ultraloop. Zo gaaf om nog eens terug te lezen en al is het nog geen 2024, de tijd gaat wel door en we worden allemaal ouder, strammer en zeker niet knapper ;-).

Een terugblik dus op 2019, tot zover. Eigenlijk kan dit jaar als loopjaar niet meer stuk en dat komt doordat ik in staat was op 14 september weer eens een 100 km uit te lopen. Maar laat ik bij het begin beginnen. In december, net een week voordat ik tijdens de marathon van Spijkenisse voor de zoveelste keer zou pacen voor de 4 uur 15 groep, kreeg ik enorme rugklachten. Het ontstond tijdens een voorgenomen training van een km of 10. na 3 km was de pijn niet meer te harden en besloot ik terug te keren naar huis. Alles geprobeerd: tempo hoger, tempo lager, wandelen; niets hielp, ik kwam dubbelgevouwen van de pijn thuis en zelfs een kwartier onder een zeer hete douche bood geen soelaas. Diezelfde avond nog de marathon afgezegd en eerst een paar dagen flink lopen balen want het was duidelijk niet iets wat snel weer wegtrok en alle loopplannen konden in de koelkast. Dus naar de fysio en gedurende een week of 5 kon en mocht ik niet lopen. Trouw thuis mijn oefeningen gedaan en langzamerhand ging het wel wat beter. Eind januari ben ik weer voorzichtig begonnen en merkte gelijk dat op een leeftijd van 54 jaar je opgebouwde conditie als sneeuw voor de zon verdwijnt. Een "tempo" van 10 km/u was al heel wat tijdens die eerste trainingen maar aan de andere kant was ik al blij dat ik überhaupt weer kón hardlopen.

Het eerste doel voor 2019 was heel duidelijk. Binnen de Koppert organisatie, waar ik al bijna 30 jaar werk, heb ik een heus "running team" opgericht en flink promotie gemaakt om mee te doen met de Rotterdam marathon. Er waren veel aanmeldingen op de kwart, estafettemarathon en zelfs een stuk of 13 die de hele aandurfden. Maar ja, het is leuk om mensen te enthousiasmeren voor wat je zelf het liefste doet, uiteindelijk wilde ik zelf ook aan de start staan op 7 april! Dus bedacht ik om via een runstreak weer wat sneller in vorm te komen. Iedere dag minimaal een mijl hardlopen (zelf legde ik een minimum van 5 km op). Dat bleek goed te werken. Ik ging in februari en maart met sprongetjes vooruit en voelde halverwege maart wel aan dat het zou moeten kunnen om Rotterdam in ieder geval uit te lopen. Ik kreeg zelfs zoveel zin in weer eens een marathon dat ik op 20 maart naar het hoge Noorden afreisde en daar meedeed aan de "Renmaaran-marathon", georganiseerd door Ronald Kwint, partner van Sjoerd Slaaf. Sjoerd deed zelf niet mee want hij was erg ziek. Later hoorde en las ik wat meer over de toedracht van zijn ziekte en schrok daar behoorlijk van. Met 1001 gelopen (ultra)marathons en kloeke prestaties op ultragebied in het verleden heeft hij een grote reputatie opgebouwd maar een mens is maar een mens en als je getroffen wordt door de ziekte "K" heb je niks meer in te brengen.

Die Renmaaran marathon ging prima in 3 uur 51 en voor Rotterdam hoefde ik me dus geen zorgen te maken. Dat bleek inderdaad het geval. Hoewel het best warm was. Op de een of andere manier valt de eerste echte lentedag van het jaar altijd samen met die marathon in 010. Maar goed, ik heb wat ervaring, had de race prima ingedeeld en finishte voor de 19e keer op de Coolsingel in 3 uur 53. Volgend jaar bij leven en welzijn dus nummer 20 waarbij een speciaal shirt, een speldje van de burgemeester, gratis deelname voor de rest van mijn leven en eeuwige roem mij ten deel zal vallen. De editie van 2019 was qua sfeer en ambiance ongelofelijk. Door het mooie weer was de publieke belangstelling enorm groot en ik heb eigenlijk toch wel genoten van alle opgepompte muziek en herrie onderweg; één grote adrenalinesliert door Rotterdam-Zuid en vooral op Noord. Qua sfeer is deze marathon echt met geen andere te vergelijken in Nederland vind ik maar dat komt misschien ook wel omdat het nou eenmaal een thuiswedstrijd is voor me, als halve Rotterdammert.

Na Rotterdam ging ik vrolijk door met de Runstreak omdat het gewoon werkt. Ik ben nog altijd gezegend met een lijf wat snel herstelt en de dag na een marathon is een rondje van 5km een herstelrondje en gaat er niks kapot. Gewoon je koppie gebruiken en echt goed naar je lichaam luisteren, dan kan dat best. Een teken dat ik goed bezig was en zelfs weer wat snelheid in het oude lijf kreeg, was de eindtijd van 1:35 op een halve marathon in Hazerswoude. Toch een stevig km.gemiddelde van 4:33/km. Ik weet niet waar dat ineens vandaan kwam maar lekker was het wel.

Om de 100 MCNL marathonlijst wat uit te breiden besloot ik om ook een aantal keer naar Almere te gaan voor de mollenmarathons van Ben. Tot nu toe heb ik er 5 gelopen dit jaar en op 7 juli ging ik voor een wat snellere tijd en kwam uit op 3:32. Een (hardlopende) mens wil altijd meer en is nooit tevreden dus heb ik nu mijn zinnen gezet om de komende maanden op snelheid te focussen en die marathontijd onder de 3:30 weer eens neer te zetten en ja, indien mogelijk de halve onder 1:30. Het belangrijkste is natuurlijk blessurevrij blijven en genieten van het lopen maar ik denk dat het realistische doelen zijn en zeker gezien het koelere weer in de komende maanden moet er nog wel wat te verbeteren zijn.

Tijdens mijn eerste zomervakantieweek besloot ik een paar marathons van de Boxmeerdaagse van Willem te lopen. Op de fiets naar Boxmeer, 160 km bij 34 graden was al een flinke inspanning en de Runstreak was best een uitdaging die avond! Daarna een rustdag (wel de verplichte 5km gelopen uiteraard) en op 25 juli meegedaan met dag 1 van de Boxmeerdaagse. En wat een dag was dat. De opwarming van de aarde, door zovelen ontkend en genegeerd, is toch echt iets waar we met z'n allen grote zorgen over moeten maken want het werd de warmste dag ooit in Nederland gemeten. Gelukkig startten we al om 07:30, maar ook toen was het al 23 graden en vanaf een uur of 11, toen de temperatuur was opgelopen tot 33 graden, heb ik wandelend de trailmarathon uitgelopen. Intussen was Marina ook naar de camping gekomen en hebben hebben we lekker verkoeling gezocht in het Radiomeer, vlakbij Boxmeer. Het record van 25 juli werd meteen de volgende dag alweer verbroken want in Gilze Rijen bereikte het kwik 40,7 graden. Aan de ene kant best opwindend, zulke temperaturen in Nederland maar ook heel droevig dat we dit met z'n allen veroorzaken en er zijn

nog veel te weinig mensen zich goed realiseren dat het helemaal de verkeerde kant opgaat. Op 27 juli heb ik dag 3 ook gelopen van de Boxmeerdaagse en ondanks dat 30 graden niet echt koel te noemen was het toch alweer een stuk beter dan de voorgaande dagen en ik liep eigenlijk heel goed en werd 2e van de
23 deelnemers. Daarna meteen op de fiets naar Nijmegen en met de trein naar huis waar er een feestje was georganiseerd te ere van neef Erwin die "schoon" was na een heel moeilijk half jaar van chemokuren vanwege zijn Non-Hodgkin.

Heel de zomer heb ik getwijfeld of ik de RUN in Winschoten zou gaan lopen. Omdat het lopen dit jaar vanaf Rotterdam zo goed ging begon ik toch weer te verlangen naar een échte ultraloop. Ik bedoel, een 50km, de Zestig van Texel, een 6-uursloop, allemaal mooi hoor, maar voor mij begint het ultralopen eigenlijk pas écht met 3 cijfers. Maar ja, dan moeten er dus ook lange afstanden getraind worden en jezelf niet beperken tot af en toe een marathon want tussen 42 en 100 km gaapt een enorme afstandskloof. Halverwege augustus nam ik een kloek besluit. In het weekend van 17 en 18 augustus zou ik proberen in 3 trainingen, kort op elkaar, 100 km te lopen en kwam ik dat goed door, dan zou ik me inschrijven voor de RUN op 14 september. Op vrijdagavond de 16e, na het werk, heb ik 25 km gelopen, toen de volgende ochtend vroeg uit mijn bed, om 08:00 uur zelf gestart in Almere en alvast 2 ronden gelopen en aansluitend de mollenmarathon, in totaal 53 km. En op zondagmiddag nog de resterende 22 km. En dat ging goed! Niet zodanig dat ik dacht: ik doe het wel even in Winschoten, maar ik kwam de uren goed door, kon het tempo (overall gemiddeld 5:30/km) goed vasthouden en durfde me wel in te schrijven.

En dan sta je dus op 14 september aan de start, naast sporthal de Klinker in Winschoten. Ik was erg gespannen want wist dat het pijn zou gaan doen. Die eerste 50km zou ik wel doorkomen maar hoe zou het voelen na 60? of 70? of 90??? Hoe dank ook, er was geen weg meer terug. Niet zeuren, ene voet voor de andere zetten en proberen in de juiste flow te komen. Eigenlijk dezelfde mantra voor al die eerdere lange exercities die ik ooit deed. En het duurde wel 2 ronden voordat ik wat meer zelfvertrouwen kreeg en ik er een beetje in begon te geloven maar daarna liep ik best goed gelukkig. Na 35 km kreeg ik wel een aantal zware km's. Maar dit is voornamelijk psychisch. Het is dan nog zo ver en de twijfel begint toe te slaan of het allemaal nog wel leuk is, dat geloop. Maar gelukkig kon ik die negatieve gedachten terugdringen en tot een km of 60 ging het erg goed. Daarna werd het wat harder werken maar op het 80 km punt had ik nog steeds een gemiddelde van boven de 10km/u. Ik wist echter wel dat ik vanaf dat punt in een soort niemandsland qua kilometers terecht zou gaan komen omdat ik sinds 2012 niet meer zo ver had gelopen. En ja, het werd allemaal zwaar en eten was een probleem (alleen nog maar cola en water bleef er in die laatste 2 ronden) maar verdomd, na 90 km voelde ik een lichte euforie: ik kan het nog, ik ga vandaag Honderd kilometer hardlopen! Eindtijd 10 uur 16 en 47 seconden. Dik tevreden met deze prestatie. Ik bedoel, van de ruim 100 starters lopen uiteindelijk maar 56 deelnemers de volle honderd km uit. Dat feit alleen al maakte mijn dag goed.

Voor de rest van het jaar is alleen de marathon van Amsterdam gepland, samen met Leon. We gaan 'm gewoon als lange duurloop beschouwen en op zich is dat de beste insteek. Amsterdam is toch veel te druk om daar snel uit de voeten te kunnen. Verder blijf ik trouw mijn runstreak volhouden, op moment van schrijven is het dag 246 (waar heb ik dat getal eerder gehoord? :-) ). Ik ga mezelf dwingen om weer wat meer te schrijven want ook al is het alleen maar voor jezelf om later terug te lezen, het blijft altijd weer leuk om bepaalde dingen te herbeleven via zo'n verslag. Het leven gaat al zo hard en sommige ervaringen zijn te kostbaar voor mezelf om in de vergetelheid te raken.

5-10-19

PieterROGpad 2018

Omdat de Ultratrail de st. Jacques werd afgelast besloot ik me in te schrijven voor de 2018 versie van het PieterROGpad. Organisator Sietze Houwen had dit jaar een tocht bedacht die voerde van Griethausen (D), langs de grens richting het noorden, naar Nieuwe Statenzijl, in noord-oost Groningen. Er wordt gelopen  op fietsknooppunten en de dagafstanden zijn rond de 42 km, al bleek dat in de praktijk meestal een stukje verder te zijn.

Etappe 1  Griethausen - Aalten
Vandaag starten we dus in Griethausen, bij de oude spoorbrug. voor mij is het vandaag bekend terrein want vorig jaar fietste ik hier ook al langs toen ik onderweg was naar de Heurne, waar we een weekje op de camping bij boer Johan stonden. Het is zwaar bewolkt maar het zal wel de hele dag (en ook de hele verdere week) droog blijven. Wel is het behoorlijk benauwd dus het is erg zweterig weer om te lopen. Er doen dit jaar 4 lopers mee: Jannet, die op haar weblog ook een mooi verslag heeft gemaakt, Willem, die met de camper is en met de Annemarie, wat voor ons een groot voordeel zal blijken en Albert, die ik hiervoor nog niet kende maar ondanks dat hij al 58 is, wel de snelste loper van ons 4 is.
Het lopen gaat prima, we vinden onze weg goed met behulp van de kaartjes die Sietze ons tijdens de briefing op de avond ervoor heeft gegeven. De meeste fietspaden herken ik nog wel van vorig jaar en we komen ook door Dinxperlo en lopen vlak langs de camping waar we vroeger met Mirte zo vaak geweest zijn. Ik finish samen met Jannet, we deden 5:10:35 over 47,85 km.

Etappe 2  Aalten - Groenlo
Vandaag een echte "Achterhoek-etappe". Mooie paadjes, rustige routes en weinig toeristen want het is nog echt vroeg in het seizoen. Opvallend is het dat we de hele dag door geen enkel dorp of stadje komen. De route is erg mooi, het lopen gaat misschien niet erg snel maar verder eigenlijk best wel goed al moet ik goed mezelf blijven verzorgen onderweg. Je bent dagelijks toch steeds 5-6 uur aan het lopen en als je niet tijdig genoeg eet en drinkt kan je dat het laatste uur enorm opbreken. Ik krijg bijna een soort hongerklop na een km of 35 maar kan het vandaag nog net op tijd afwenden door er een hoop cola, peperkoek en een gelletje in te gooien. Na een kilometer of 43 mis ik een knooppunt en kom ineens Jannet tegen vanaf links! Ik ga het extra lusje niet doen want vandaag worden er wat mij betreft al genoeg kilometers gelopen (in ieder geval ruim meer dan een marathon) en samen met Jannet komen we aan op de kleine camping in Groenlo. Ook Albert blijkt wat meer kilometers op de dagteller te hebben dus Jannet kon vol trots schrijven dat vrouwen nu eenmaal beter kunnen kaartlezen dan mannen, en ons daarmee goed pesten. Altijd gevaarlijk natuurlijk als er nog 5 loopdagen komen! Ik liep 6:01:54 over 53,24 kilometer.

Etappe 3  Groenlo - Losser
Een rare dag, althans wat de het eerste loopuur betreft. Ik voel me na de eerste kilometers zo lekker dat ik een beetje gas geef en zodoende Albert ook een beetje uitdaag. Het voelt erg lekker om na 2 dagen even een beetje tempo te maken en ik besluit om tot post 1 dit tempo vol te houden en daarna weer een beetje normaal te gaan doen want mijn huidige vorm zou het nooit toelaten om ook maar 1 etappe in een tempo van 5:20 - 5:30 per km te lopen. Bij de laatste post van de dag blijk ik verkeerd gelopen te zijn en een stukje buitenwijk van Enschede te hebben meegepikt. In de verte zie ik Jannet, die wél uit de goede richting komt en om het compleet te maken komen we een paar 100 meter verder Albert tegen vanuit wéér een andere richting. We hoeven niet zo ver meer dus lopen gedrieën naar een station in de buurt van Enschede waar we worden opgepikt en met de auto naar de camping gebracht.
Ik liep 5:19:05 over 49,00 kilometer.

Etappe 4  Losser - Lattrop
Vandaag weer een echte grensloop. Het grootste gedeelte door Nederland, maar ook stukjes Duitsland. Het is best wel opletten in Duitsland want daar hebben ze andere markeringen verzonnen voor de fietsknooppunten of de bordjes ontbreken gewoon. Maar vandaag is de route makkelijk te volgen tot we bij Nordhorn (D) komen; daar ben ik echt even de kluts kwijt en loop ik totaal de verkeerde richting op. Gelukkig herstel ik dat aan de hand van het kaartje en de dag zou mooi besloten worden als ik niet de camping  na 46 km straal voorbij gelopen zou zijn. Inmiddels is de zon ook uitbundig gaan schijnen dus eenmaal op de camping aangekomen smaakt het "aankomstbiertje" des te lekkerder. Jannet liep bij Nordhorn juist de andere richting op en maakte zodoende wel wat extra (Duitse) kilometers. Tja, dat krijg je ervan.... ;-)
Ik liep 5:10:18 over 48,25 kilometer

Etappe 5  Lattrop - Zwartemeer
Er staan wel 32 Duitse kilometers op het menu vandaag. We maken een soort doorsteek op de inham die je op de landkaart van de Nederlandse kaart kan zien. Een beetje zorgwekkend wel, gezien de slechte ervaringen met markeringen van de fietsroutes in Duitsland. Ik neem na een paar kilometer wat foto's en Jannet en ik lopen de hele dag verder met elkaar op. Als er dan verdwaald gaat worden, dan gelijk maar door door de helft van alle deelnemers! Het is de eerste echt warme dag dus dat betekent veel drinken en wederom jezelf goed verzorgen. De 2e drinkpost van Sietze en Martha is eigenlijk wat te ver weg en wat grappig dat je even helemaal blij kunt worden van het bijvullen van je camelbak met koel helder water bij een Duitse boerderij. Eenmaal weer in Nederland is het wel even zoeken in wereldstad Schoonebeek waar we worden getrakteerd op een rondje COOP, lees: de fietsknooppunten volgend een zinloos rondje door het centrum makend want er is dus echt niets te zien/te doen in dat gat. Enfin, het zwaarste stuk van de loop, wat mij betreft dan, moet dan nog komen. We moeten om bij de camping in Zwartemeer te komen nog een stuk door het Bargerveen lopen. Het eerste gedeelte is het nog schelpenpad maar dan volgt nog een stuk waar een fietspad wordt aangelegd as we speak/run, en dus worden we gedwongen om na 50 km door het mulle zand te ploegen. Maar goed, het biertje smaakt iedere keer beter en de camping waar we terechtkomen is erg knus en leuk. Annemarie van Willem kookt inmiddels dagelijks een heerlijke maaltijd voor de hele crew en afgezien van dat dat erg lekker is het bovendien ook erg gezellig om met elkaar op de camping te eten en niet steeds weer naar een restaurant op zoek te hoeven zoeken.
Ik liep 54,49 km in 6:15:18

Etappe 6  Zwartemeer - Ter Apel
De warme dag waarvan je wist dat hij ging komen... Ik keek de hele week al op weeronline wat de voorspellingen waren en donderdag stond er 30 graden op het menu. Niet echt mijn favoriete loopweer maar vooruit, we zijn al even bezig dus niet zeuren, goed eten en vooral drinken en je tempo naar beneden aanpassen. Het lopen gaat gelukkig ook best goed ondanks de hitte. De route is wat mij betreft niet de mooiste tot nu toe want Drenthe vind ik altijd een beetje saai, maar aan de andere kant is het makkelijk om de weg vandaag te vinden en ik ervaar de rust als een weldaad. Na een kilometer of 45 heb ik ineens geen zin meer. De hitte eist dus toch zijn tol en ik besluit een stuk te gaan wandelen. Dat had ik vast tot Ter Apel blijven doen als Jannet me niet plotseling voorbij was gedribbeld en me maant ook weer wat tempo te maken. Dat was dus wat ik net even nodig had en de laatste km's zijn de snelste van de dag! Zo zie je maar dat een dipje vaak ook tussen je oren zit :-).
Ik liep 49,66 km in 5:34:34

Etappe 7  Ter Apel - Nieuwe Statenzijl
Au! Mijn rechtervoet is gisterenavond alarmerend dik geworden en ik heb last van mijn rechter achillespees. Mijn verstand gebruiken zou nu betekenen stoppen en de boel laten herstellen. Maar ja. Ik hoef nog "maar" 44 km en dan is dit mooie klusje geklaard. Etappe 7 zal ik dus lopen op pijnstillers en in een echte ultra-shuffle. Dus geen snelle starts, geen eindsprints en vooral ook niet verdwalen vandaag. Met het niet verdwalen zit het wel goed. De route is echt eenvoudig te volgen en ik vind dit echt een fascinerende uithoek van Nederland. We passeren enorme boerderijen en lopen door zeeën van graanvelden. Het is een gebied waar je normaliter niet snel komt want er is hier gewoon weinig anders dan graan, kaarsrechte wegen, kanalen en af en toe een klein dorpje. Het loopt niet echt lekker en ik heb een stuk of 8 aspirines nodig om de pijn te verzachten. Maar uiteindelijk lukt het allemaal wel en kom ik ook aan op het dijkje bij de Dollard in Nieuwe Statenzijl. Heel de route had ik me voorgesteld dat Nieuwe Statenzijl een dorpje zou zijn maar er blijkt welgeteld 1 huis te staan en een sluizencomplex met uitzicht op de VW fabrieken in Eemshaven (D). Willem komt even later ook al wandelend aan en we zijn alle vier blij en best een beetje trots dat het allemaal zo goed is verlopen en gelopen. 
Ik loop vandaag 44,75 km in 5:12:52

Conclusie: dit was echt een geweldige week. Prachtig gelopen door Nederland met heel leuk gezelschap. Willem en Jannet kende ik al, en heb ik deze week nog wat beter leren kennen en Albert is gewoon een heel goede loper en prettig persoon en ik hoop voor hem dat zijn Spartathlon droom ook nog een keertje uitkomt.
In 2006 liep ik met Sietze al een keer het Pieterpad en deze week bracht weer veel herinneringen terug aan die mooie week.
Lopen is geen sport maar een manier van reizen, aldus Jan Knippenberg. Die woorden blijken tijdens zo'n mooie week een waarheid als een (Achterhoekse) koe!